خنتـك : ومعذور .. !
غبتي وخنتك .. مع حزني ، وضميته !
خنتك ومعذور .. لا صار الشتا هجرك
واخترت حزني .. لأني صدق ، حسيته !
يشبهك حضنه كثييير .. وكني بصدرك
يضم راسي .. على صدره ، وشمُيته !
واستنشقك وسط صدره ، وازفر بعطرك
حبيبتي لا متى .. والحزن / تسكيته !
اموت به حي .. واحيا ، ميت بذكرك
وانا حنيني .. شحّبني ، يوم غنيته !
والوُصل تبكي عيونه .. تنتظر عذرك
والبْرد يشعل ضلّوعي .. ليين دفيته !
والشوق ياما يقلّبني .. على جمرك
والليل يا كثر .. ما أبكاني ، وأشجيته !
عليك والشمس ماجابت .. لنا فجرك
والصْبر .. كل ما تلحفته ، ولميته !
اشوف نور القمر .. وابكي على ثغرك
واسهر مع الهُم .. اسولف بك وحكّيته !
عن طيشي إللي .. ابتدى في مقتبل عمرك
واعّود ابكي .. على كتفه ، وبكّيته !
ويطبطب يقول أرجع ، والتحف صبرك
حبيبتي كم سهرت الليل .. وافنيته !
وانا أضم الحزن .. واتخيلّه صدرك